ALINTIDIR......İYİ OKUMALAR.....
Günümüzde Everton’un teknik direktörlüğünü yapan 25 Nisan 1963 doğumlu İskoç David Moyes anlatıyor:
“1998–2002 seneleri arasında Preston North End takımında teknik direktörlük yapıyordum. Günün birinde telefonum çaldı, arayan oydu. Kalın İskoç aksanı ile bana Preston’un akademisinde 14 yaşında genç bir futbolcunun olduğunu, onu United’ın akademisinde görmek istediklerini söyledi. Ne yalan söyleyeyim, ben kendi akademimde yer alan bu çocuğun varlığından bile haberdar değildim ama o, çocuk hakkında her şeyi biliyordu: Babasının mesleğini, okul ve aile durumunu, hatta tuttuğu takımı… Koskoca Manchester United’ın teknik direktörünün 14 yaşındaki bir çocuk hakkında detaylı bilgi sahibi olması beni çok şaşırtmıştı. Hani ‘şeytan ayrıntılarda gizlidir!’ derler ya Ferguson en küçük ayrıntıya bile önem verir ve en küçük detayı bile kaçırmaz!”
Lee Martin… 1988–1994 seneleri arasında “Kırmızı Şeytanlar”ın formasını giymiş sol bek… United 1990 Federasyon Kupasını onun golü ile kazandı. Onun ağzından:
“Bir maçta sol bekte tam onun önünde oynuyordum. Maçın ikinci yarısının ortalarında aniden ‘İleri çık! İleri çık!’ diye bağırdığını duydum. Sol kanattan son sürat rakip ceza sahasına koşmaya başladim. Tam ceza sahasına girerken, takım arkadaşım Neil Webb orta sahadan mükemmel bir pasla topu önüme bıraktı. Bana sadece düzgün bir vuruş yapmak kalmıştı ve golü attım. Maçtan sonra, takım arkadaşlarımla zaferi kutlarken yanıma geldi ve bana aynen şunu dedi: ‘Ben, ileri çık derken sana bağırmıyordum!’
Ryan Giggs… 1990 senesinden günümüze kadar United forması giyen ve hiç eskimeyen 37 yaşındaki Gallerli kanat oyuncusu… Ferguson’u anlatıyor:
“Takımda ilk zamanlarım... Takım arkadaşım Lee Sharpe ile birlikte Blackpool’da sabahın ilk ışıklarına kadar eğleniyoruz, ancak o durumdan haberdar oluyor. O kadar kızıyor ki arabasına atlayıp Lee Sharpe’ın oturduğu siteye gidiyor. Kapı numarasını bilmediği için sitedeki bütün evlerin kapılarını bir bir çalıp bizi soruyor ve haliyle sonunda buluyor. O evden içeri girince evdeki kızlar, erkekler herkes korkudan kaçacak delik aramıştı. Ev bir anda boşalırken, genç takımdan üç futbolcu gardroba saklandı! O günü hiç unutmam! Yaptığımız kaçamağa o kadar kızmıştı ki, bir an için bizi dövececek sandım!”
Michel Platini… UEFA Başkanı… Ondan bir anı:
Michel Platini… UEFA Başkanı… Ondan bir anı:
“Bilmeyenler için; Sir Alex’in en büyük hobisi madalya toplamaktır. Futbol dünyasında kişisel madalya kolleksiyonu onun kadar geniş olan birini tanımıyorum. 25 senede kazandığı madalya sayısını kendisi bile hatırlamıyordur herhalde!
Nyon’da bir sohbet esnasında bana, ‘1983 senesinde Aberdeen’in teknik direktörü iken, Real Madrid’i yendiği Kupa Galipleri Kupası madalyasını kaybettiğini, kolleksiyonunda eksik olan tek parçanın o olduğunu söylemişti. O gün, ona eksik madalyayı bulacağıma dair söz verdim. O konuşmadan aylar sonra, 2011 senesinin Şampiyonlar Ligi finali öncesinde ona kücük bir sürpriz yaptım ve o maçın madalyasını verdim. 28 sene aradan sonra madalyasına kavuşurken yüzündeki sevinci görmeliydiniz. İşte o mutluluk bu adamın futbola duydugu aşkı, bağlılığı, tutkuyu anlatıyordu. Sir Alex’in İngiliz devinin başında çeyrek asır geçirmiş olmasına hiç şaşırmıyorum. Çünkü o kaybetmeyi sevmeyen gerçek bir şampiyon!”
Mike Duxbury… Ferguson’un, United’ın başındaki ilk maçında, 8 Kasım 1986 tarihinde Oxford United’a karşı oynamış defans oyuncusu... Onu dinleyelim:
“Alex futbolla ilgili sorulara bayılır! Bir deplasman sonrası otobüsle Manchester’a dönerken takımın kaptanı Viv Anderson, ona isimlerinde X harfi olan beş İngiliz milli futbolcuyu sordu. Ferguson bir çırpıda, Lee Dixon, Kerry Dixon, Graham Rix ve Graeme Le Saux’yu sayarken beşinci futbolcunun adı bir türlü aklına gelmiyordu. Uzun süre düşündü ama bulamadı!
İçimden, ‘Sağol patron, yanıbaşında oturuyorum ve benim adım aklına gelmiyor!’ diye düşünmüştüm. Ama o, galiba beni kızdırmak için hatırlamıyor numarası yapmıştı!”
Graham Poll… 29 Temmuz 1963 doğumlu İngiliz hakem… Bakalım neler söylemiş:
“2006 Dünya Kupasından sonra, spor basınında hakemliği bırakacağım konusunda dedikodular başlamıştı. O günlerden birinde telefonum çaldı. Arayan oydu. Hakemlerin de kötü zamanları olabileceğini, hakemliği bırakmamam gerektiğini vurguladı. Konuşması beni etkilemişti. Bir sezon daha devam ettim. 2007 senesinin Nisan ayında yeniden bırakma düşüncem gündeme geldiğinde bir kez daha aradı ve aynen şunu söyledi: ‘Bak, ben her sene seni hakemliği bırakmaman için arayamam!’
Ona, artık hakemlikten keyif almadığımı, keyif almadığım bir mesleği de yapmak istemediğimi’ söyledim. Bir süre sessiz kaldı ve sonra dudaklarından şu cümleler döküldü: ‘Şimdi sana söyleyeceğimi bir zaman önce Roy Keane’e de söylemiştim. Yaptığın işten keyif almıyorsan, başka iş yapmanın zamanı gelmiştir! O yüzden defol git!”
Fabio Capello… İngiltere Milli Takımının teknik direktörü… Şunları söylüyor:
“Günün birinde Roma’da birlikte öğle yemeği yiyorduk. Biraz düşünceliydi. ‘Biliyor musun?’ dedi; ‘Çok deli bir şey yaptım, gencecik bir futbolcuyu United’a transfer etmek icin 54 milyon Euro harcadım! Umarım beklediğim gibi çıkar; çünkü çıkmazsa yönetim kurulu beni fena çarpar!
O gün takıma kazandırdığı futbolcunun adı Wayne Rooney’di ve bugün onun transferine ödenen rakam o kadar da fazla gelmiyor değil mi! Futbolcudan onun kadar iyi anlayan bir teknik direktör görmedim. Zaten 25 senelik United macerasında takımına kazandırdığı genç yetenekler ortada...”
Bryan Robson’u dinleyelim:
“Bir Norwich City maçının ilk yarısını kötü bir oyundan sonra yenik kapatmış, soyunma odasının yolunu tutmuştuk. Odada bizi bekliyordu. Daha içeri girer girmez takım kaptanı Gary Pallister’a dönerek dedi ki: ‘Berbatsın, o yüzden ikinci yarıda sahaya çıkmayacaksın. Hatta bir daha belki bu takımın formasını giyecek kadar da şanslı olamayabilirsin!’ Bu sözler üzerine morali bozulan Pallister, yüzünde ağlamaklı bir ifadeyle formasını, şortunu çıkardı ve iç çamaşırı ile oracıkta öylece kaldı. Bu arada yardımcı antrenör Archie Knox, Ferguson’u bir köşeye çekmiş kendi aralarında konuşuyorlardı. Tam o sırada soyunma odasındaki telefon çaldı ve ikinci yarının başlamak üzere olduğu, sahaya çıkmamız gerektiği hatırlatıldı. Ferguson, Pallister’in yanına geldi ve hepimizin duyacağı ses tonuyla savunma oyuncusuna bağırdı: ‘Düşündüm de, o kadar kolay kurtulamazsın! Hemen formanı giy ve takımının başında sahaya çık. Başının eğildiğini görmek istemiyorum!’. Bu sözler üzerine şaşkına dönen Pallister’in deliler gibi formasını ve şortunu arayışını unutamam...”
Son olarak John Terry… Chelsea’nin “cesur yürek” lakaplı kaptanı… Onun ağzından:
“Henüz 14 yaşında, Sir Alex’in davetlisi olarak ailemle birlikte West Ham United–Manchester United maçını izlemeye, Upton Park Stadı’na gittik. Maçtan önce yenilen yemekte beni tüm futbolcularla tanıştırdı. Beni Paul Ince ve Eric Cantona’nın arasına oturtmuş ve onlara, bana göz kulak olmalarını tembih etmişti! Futbolu seven her çocuğun rüyasına girecek o günü, futbolculardan bol bol imza alışımı unutamam. Sir Alex’in bana ve aileme gösterdiği misafirperverliği hiç unutmadım. Kim bilir, belki şartlar farklı olsaydı, David Beckham ile birlikte United’ın kadrosunda yer alabilirdim!”
***
Geçtiğimiz günlerde, 70. yaşını kutlamasına günler kala “Kırmızı Şeytanlar”ın başındaki 25. senesini kutladı İskoç teknik direktör. Kulüp yönetiminin aldığı kararla “Düşler Tiyatrosu” Old Trafford’un kuzey tribünü “Alex Ferguson Stand” olarak değiştirilirken, nice unutulmaz maçlara ev sahipliği yapmış 101 yaşındaki o stadı dolduranlar asla unutulmayacak teknik direktörü dakikalarca alkışlıyordu.
Ve o görkemli tarihinde ilk kez, o futbol mabedinin bir tribünü bir futbol adamının adını taşıyacaktı...
Herhalde bir teknik direktöre verilebilecek en güzel armağan da bu olabilirdi.
