Ebülfez Elçibey

24 Haziran 1938 - 22 Ağustos 2000

  

Ağlarım ki bey gitmiş ardından gitmemişim Türk kanatlı Tabutu göklere itmemişim Kim der ki bu ölümle özümde yitmemişim Yiten benim giden bey bu böylece biline Ağlasın dağlar taşlar Türk'ün istikbaline Kırk yanlışta bir doğru eylediğim işimdi Hesabına bilenen tırnağımdı dişimdi Yemin olsun o benim aksakallı kişimdi Bilgemden ayrı düştüm silinen şanlı çinim Farzet Gence'yim şimdi, şimdi farzet Laçin'im Her kalıba girenler ya sudur ya alçıdır Heykel olabilmekse belki taşa ölçüdür Sen elmas bir mektuptun ondan adın Elçidir Azatlığa şahika naraların misaldir Bu ölüm burda firkat Tanrıdağ da visaldir Türk şerefli bir ırktır, hem dilde heyecandır Türkçü Türk'ü yaşayan Türk'e feda bir candır Senin büyük mirasın vahid Azerbaycan'dır Senin buyurdukların binamızın harcıdır Vasiyetin bizlerin boynumuzun borcudur Bu Toprak hainlerden yadlarından utansın Bu Irk sana değmeyen tadlarından utansın ‘Demir’ gibi Öztürkçe adlarından utansın Hafızası gitmeyen bu lafıma el ekler Gözlerimde canlanır seni satan köpekler Gün ki kanım yasımı coştursun vecde etsin Ünüme yanlış duran bir sehiv secde etsin Tanrım izin ver kulun Beyine müjde etsin Gökler sarardı Bey'im güneş doğdu doğacak Şair o gün Aras'ı elleriyle boğacak O aleme elçi git beyim bizlerden, lutfet Bundan gayri emin ol ödenecek her külfet Affet beyim bizleri, beyim bizleri affet Seni sevmeyenleri sevmek bize haramdır Her hain çizmediğim gün benim yüz karamdır Bu davada son sözü bekle zaman diyecek Ki zaman da sözünü vallah yaman diyecek Yemin ki seni satan birgün aman diyecek Şiir değil bu yazan haykırıştır isyandır Karadan da karası Elçibey'e nisyandır Gece güne erecek cümle dağ taş emindir Bu şi’re isyan dedim aha bu da yemindir

Ahmet Afşın Efkarlıoğlu