Kar İstanbul’u etkisi altına alınca medyada yer bulmayı başardı. Halbuki bu ülkede 6 ay karın kalkmadığı bir çok il var. Toplu taşıma araçlarını kullanarak işime gidip gelmekteyim. Buda halkımızın tavırlarını net görebilmemi sağlıyor. Açıkcası bu durumdan çok memnunum.
Havaya bakıp bu kar şu kadar saat daha yağar diyenler çoğunlukta. Karın yağması için sesli şekilde dua ederler ise azımsanmayacak sayıdalar. Kardan dolayı aksayan yada iptal edilen seferlerden dolayı yakınanlar ise en komik olanları. Dün yaşadığım bir diyalog sabahın köründe kahkaha atmamı sağladı. Aynen aktarıyorum :
Kar dolayısıyla otobüsler ana duraktan değil ana yolun başından kalkmaktadır. Bu nedenle uzun bir yürüyüş sonrası kalkış yerine gidilmektedir.
X – Yolcu 1
Y – Yolcu 2
Z – Otobüs Şoförü
X – Bu nasıl Belediye karı temizlememişler sabaha kadar.
Y – Kolay mi hemşerum, tek burasi yok.
X – Para almasını biliyorlar ama. Ne kadar yol yürüdüm biliyor musun?
Y – Benda yürudum. Biraz fedaçar olacasun bu zamanlarda. Cotuni kaldurda biraz yüru. Herşeyi devlettan beklema.
X – Ben hizmet bekliyorum sadece.
Y – Koyayim o kafaya.
Z – Hay ağzına sağlık.
Bu diyalog sonrası epey güldüm. Soğuk sayesinde buz pistine dönen kaldırımlarda kayarak ilerleyen insanlarımıza ne desek az. Daha kaygan bir zemin oluştura oluştura ilerliyorlar. Türlü türlü tiriplere giren bir çok insan var.
Kar çocukken bir eğlence aracıydı adeta. Kar ufaktan yağmaya başladımı telefonlarla arkadaşlar aranır. Bir saat sonrası için randevulaşırdık. Sonrasında ise ver elini futbol sahası. Kardanadam yaptığımızı hatırlamıyorum. Zaten pek heyecan vermezdi bize. Topa vurursun gitmez, kaleci olursan donarsın gibi türlü türlü farklılıklar sunardı. Bir başka eğlence ise yokuş aşağı naylon torba ile kaymak. Bundan alınan haz bambaşkaydı. O soğukta terden sırılsıklam olurdun. Eve girmek ise ustalık gerektirirdi. Anneyle minimum göz teması ve sobalı odaya hızlı bir koşu en önemli kuraldı. Karlı elbiseleri bi çırpıda çıkarıp odayı eriyen karlarla doldurmak ve sonrasında anneden yenilen azar. Şimdinin çocukları bu zevkten mahrumlar. Yapabildikleri en büyük aktivite birkaç kar topu yapıp atmak.
Şimdilerde ise kar yağınca gelecek faturaları, işe gidiş-gelişlerdeki sıkıntıları düşünüyorum. Yağan kar aynı ancak insanoğlu farklılaşıyor yıllar içinde. Durdurması imkansız bir takım değişimler oluyor. Kısacası kar yağınca çocuk olacaksın.
Not : Karlı sahaları görünce akla Werder Bremen maçı gelir ki, sonrasında okkalı bi küfür ile defedersin bu düşünceyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder