Cahit Sıtkı Tarancı 100. Yılı

Bi şair için zaman lehine geçen bi kavramdır diye düşünüyorum. Şairler ne kadar çok yaşarlarsa o kadar çok eser çıkarırlar ortaya. Çünkü sıradan bir olayı bile gözlem yetenekleriyle özel bir olguya dönüştürebilirler. Bu sebeple şiire ve şaire olan saygım büyüktür. Necip fazıl o kadar farklı olaylar yaşamasa şiirlerinde herkes bir parça bulmazdı yada Nazım o kadar hasret çekmese duygu yoğunluğu bu denli büyük olmayabilirdi şiirlerinde.

Cahit Sıtkı ise 46 yıllık yaşamında epeyi eser çıkartarak bu dünyaya veda etti. 1910 Diyarbakır doğumlu şair son nefesini Viyana’da verdi. Vefat etmeden iki yıl önce (1954) ağır bir hastalık sonucu felç geçirdi. Tedavi için götürüldüğü Viyana’da hakkın rahmetine kavuştu. Şiirlerinde çoğu kez ölüm ve çocukluğu vurgulamıştır. Otuz Beş Yaş şiiri ile dimağlarda yer tutar fakat benim en sevdiğim şiiri Ben Ölecek Adam Değilim olmuştur her daim. Bu şiir ile 100. Doğum gününü kutlayan Cahit Sıtkı’yı yad edelim :

Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.

Alıştım bir kere gökyüzüne;
Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar.
Sıkılırım,
Kuşlar cıvıldamasa dallarında,
Yemişlerine doymadığım ağaçların,
Yağmur mu yağıyor,
Güneş mi var,
Farketmeliyim
Baktığım pencereden.
Deniz görünmeli çıksam balkona.
Tamamlamalı manzarayı
Karlı dağlarla sürülmüş tarlalar.
Ekmekten olamam doğrusu,
Nimet bildiğim;
Sudan geçemem,
Tuzludur teneffüs ettiğim hava.
Ya nasıl dururum olduğum yerde,
Öyle upuzun yatmış,
İki elim yanıma getirilmiş,
Hareketsiz,
Sükûta râmolmuş;
Sanki devrilmiş bir heykel?

Ellerim ne der sonra bana?
Soğumuş kalbime ne cevap veririm?
Utanmaz mıyım ayaklarımdan?

Kalkmalıyım,
Dolaşmalıyım,
Sokaklarda, parklarda.
El sallamalıyım
Giden trenlere,
Kalkan vapurlara.
Bilmeliyim,
Gölgelerin boyundan,
Saatin kaç olduğunu...
Islık çalmalıyım.
Türkü söylemeliyim
Yol boyunca,
Keyfimden ya hüznümden.
Geçmiş günleri hatırlamalıyım,
Dalıp dalıp akarsuya,
Hayaller kurmalıyım,
Güzel geleceğe dair.
Yanımdan geçenler olmalı,
Selâm almalıyım;
Robenson'u düşünmeliyim,
Garipliğini:
Şükretmeliyim
İnsanlar arasında olduğuma.
Nedir ki eninde sonunda ölüm?
Ayrı düşmek değil mi aşinalardan?

Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.