Neredesin Howard?..

Bazen korkuyorum ölümden, istediklerimi yapamadan , olmak istediğim kişi olmadan, çocukluktan beri gelebilmiş ama gerçekleşemeyen hayallerimi gerçekleştiremeden, sevmediğim huylarımı düzeltmeden, kırdıklarımın gönüllerini alamadan, ud çalamadan, o insanı bulamadan gitmekten korkuyorum…… yalancıdır dünya…... belki manasızdır biçok şey…… bilmek ve de inanmak yetersiz yine de korkulara. En azından benim için öyle; bi gün gelip de paşa paşa gerçek aleme göç ettiğim vakit belki de “tüh keşke iki ud tıngırdatıp öle geleymişim” demicem; kabul arkadaş… yine de vakit geçtikçe her şeyi kaybediyormuşçasına üzülüyor insan, şunu yapmalıyım bunu yapmalıyım gibicelerinin çoğaldığını eminim hissediyorsunuz siz de… bunlar bi kenara… yani somut olanlar…. Peki ya diğerleri??? Etrafınıza bakın, geçmişinizi düşünün, hatta dünü düşünün bugünü düşünün…. Dört dörtlük bi yaşam mıydı sizinki, yani şimdi deseler ki, “tamam hayatınız sonlandı”… “tüh lan keşke…diye başlayan bi cümle kurmayacak mısınız??? Ben her gün için kurabiliyorum bunu… bugün kafam meşgul olduğundan dinlemediğim, ihtiyacı olduğu halde; “aman salla” diye geçiştirdiğim arkadaşım az da olsa kırılmamış mıdır bana. Ya da bugün niye selam vermedim ki sanki kız arkadaşına kızdığım insana??? J bunlar sadece bugünün ufak tefekleri…belki de sadece farkında olduklarım… peki ya diğerleri??? Düşüncelerin sonu yok. Olmaz da zaten. Yapmak istemekle de olmaz…. Direkt olmak istediği kişi olmalı insan. Geciktirmeden…. İtina göstermeli hayatına… dolu dolu yaşamayı bilmeli bi ânı. Keşke demeden… Karşısındaki insan yok olmadan, onu kaybetmeden ya da kendisi tekrar vârolmadan. Benden ufacık, dolu dolu yaşamış, tüm yapacaklarını adeta yaşantısına sıkıştırmaya çalışmış ve hala da yapacak bişeyleri olduğundan bahseden o küçük güzel insanın ölümünü dinlemek karamsar olmaya kâfi geliyomuş... ne diyodu şarkıda;
Yok olmaz erken daha,
Biraz geç kalın ne olur,
Hiç hazır değilim henüz
Ne olur baharlarımı bırakın bir süre daha
Tanıdık değil bana güz….
…
Ne olur sanki biraz daha zaman verseniz

Yıllar öfkenizi hiç mi hiç anlamıyorum…. Desek de her ne kadar, aslında zaten yeterince zaman verilmiştir sana…. Ama kullandın ama kullanamadın….. bitti. Son. The end…
…..
her şeye tamam eyvallah; kusursuz insan olmaz da, keşke bi de hatırlayıp üzülmek olmasaydı geri dönülmez hataları….. “sil baştan” filmindeki doktoru bulmak gerek… neydi adı…. Howard =)…. Joel’de tam olarak başarılı olamadıysa da belki bizde olur…. =)

Herneyse…. Kötü bi yazı kabul…. İç daraltıcı… o da kabul… yine de bu iç döküşten ve paylaşımdan mutluyum =) .bencilim… =)

“Üzülme” diyo elif şafak! “bir yanda korku bir yanda ümidin varsa iki kanatlısın, tek kanatla uçulmaz zaten. Üzülme!” daima iki kanatla mutlu uçuşlar…. ;)