Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim,Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim.
Dünya denen mezellete dalsın her isteyen,
Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim.
Merdanelikle şöyle bakıp ayrılıklara,
Son menzilin hüzün dolu keşanesindeyim.
Artık veda zamanına pek fazla kalmadı,
Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim.
Hüseyin Nihal Atsız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder